Arnarvatn var frá upphafi afbýli frá Hauksstöðum og hét Skálamór. Elstu heimildir um byggð á Skálamó eru frá 1867. Þá er fyrst getið um heimilshald þar í prestþjónustubók Hofssóknar í Vopnafirði.
Nafnið Skálamór er líklega í fyrstu þannig til komið að þarna hefur verið byggður skáli ( kofi )yfir þá sem í afréttargöngur fóru um heiðarlöndin. Gangnamannaskýli hafa staðið þarna frá öndverðu og enn gista smalar í Hauksstaðaheiði á Arnarvatni. Vali staðarins hafa að sjálfsögðu ráðið hin sérstöku náttúrskilyrði sem tanginn út í vatnið veitti um vörslu fjárins um nætur. Sumarfagurt er á Arnarvatni og þar er mikið fuglalíf. Silungsveiði er í vatninu og víðar í tjörnum og lækjum í kring.
Gunnar Gunnarsson skáld frá Ljótsstöðum keypti og dvaldi þar eitt sinn part úr sumri um það leyti sem hann flutti í Skriðuklaustur. Hann keypti jörðina og hugðist byggja hana upp en ekkert varð úr þeim framkvæmdum.
Árið 1902 hóf Jón Helgason búskap á Skálamó. Hann breytti nafninu í Arnarvatn og byggði upp hús af miklum myndaskap. Jón var Mývetningur og tengja menn nafngiftina við Arnarvatn í Mývatnssveit. Enn má sjá merki um 800 feta langa vatnslögn sem hann lagði úr lindinni framan (innan við) og ofan við bæinn. Það þótti nýmæli að flytja járnpípur um langan veg til þess að fá sjálfrennandi vatn í húsin.
Síðustu ábúendur á Arnarvatni voru Eggert Ó Breim og kona hans Guðbjörg Gunnarsdóttir. Fljótlega eftir að þau hófu búskap kom í ljós að þau voru með öllu óhæf til búskapar á heiðarbýli. Um votviðrasamt sumarið sinntu þau heyskap illa. Smalamenn í fyrstu leit komu heyjum í tóft. En ekki þótti ráðlegt að hafa þau ein þarna, illa búin undir veturinn. Auk þess sem Guðbjörg húsfreyja var langt gengin með annað barn þeirra hjóna. Seint í nóvember fóru menn úr Vesturárdal með hesta og sleða og fluttu allt lifandi og dautt frá Arnarvatni og út í Hauksstaði. Guðbjörg ól sveinbarn um veturinn og allt fór vel. Bústofn þeirra hjóna var ein kýr og vetrungur, þrjú hross og um 30 sauðkindur. Á Hauksstöðum dvöldu þau nokkrar vikur en þá fluttu þau í Hof. Sumarið eftir flutti þetta fólk úr Vopnafirði til Reykjavíkur.
Ábúendatal:
1867: Jón Jónsson og Sigurjörg Sigurðardóttir.
1868-1876: Jónas Gíslason og Sólveig Jóhannesdóttir
1877-1885: Sigurgeir Jónatansson og Þorgerður Jóhannesdóttir
1880-1881: Kristján Kristjánsson og Guðrún Benediktsdóttir.
1886: Sigurður Þorsteinsson og Karólína Jónsdóttir
1902-1916: Jón Helgason og Ingibjörg Björnsdóttir
1916-1919: Salína Einarsdóttir
1919-1923: Þórarinn Ketilsson
1923-1929: Björn Eyjólfsson
1929-1934: Í eyði
1934-1935: Eggert Ó. Briem and Guðbjör Gunnarsdóttir.